χρυσός αετός

Ο χρυσαετός είναι ένα από τα πιο γνωστά πτηνά στην Ισπανία, αλλά είναι επίσης το πιο απειλούμενο επειδή αυτή τη στιγμή κινδυνεύει με εξαφάνιση. Χαρακτηρίζεται από την ευκινησία, την ταχύτητα και την αντοχή του, είναι ίσως ένα από τα πιο όμορφα αλλά και επικίνδυνα ζώα. Και γι' αυτό τραβάει τόση προσοχή.

Αν πάντα θέλατε ξέρετε πώς είναι ο χρυσαετός, τους τύπους που υπάρχουν, καθώς και πολλές περισσότερες πληροφορίες για αυτό, τότε έχετε έρθει στο σωστό μέρος γιατί σε αυτή την ενότητα θα μιλήσουμε για όλα όσα σχετίζονται με αυτό το πουλί.

Χαρακτηριστικά χρυσαετού

Ο χρυσαετός, γνωστός με την επιστημονική του ονομασία Aquila Chrysaetos, δέχεται και άλλους. Για παράδειγμα, ο ουραίος αετός. Είναι ένα πουλί που ανήκει στην οικογένεια Accipitridae. Το μέγεθός του τείνει να είναι αρκετά μεγάλο, όντας το θηλυκά μεγαλύτερα από τα αρσενικά. Είναι ικανό να φτάσει τα 2,3 μέτρα από το ένα φτερό στο άλλο (αυτά αναπτύσσονται) και να μετρήσει περισσότερο από ένα μέτρο από το ράμφος μέχρι την ουρά. Όσον αφορά το βάρος του, ο χρυσαετός είναι μεγαλόσωμο ζώο, γιατί μπορεί να ζυγίζει περίπου από 4 έως 7 κιλά (στην περίπτωση των αρσενικών δεν ξεπερνούν τα 4,5 κιλά).

Αυτό που χαρακτηρίζει περισσότερο τον χρυσαετό είναι το χρώμα του. Είναι καφέ, αλλά σε διαφορετικές αποχρώσεις. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του κεφαλιού και του λαιμού, είναι συνήθως ένα χρυσοκάστανο, ενώ στους ώμους, ή στο τέλος της ουράς του, η απόχρωση γίνεται λευκή. Στην πραγματικότητα, οι νεαροί χρυσαετοί είναι περισσότερο λευκοί παρά καφέ, ειδικά στην περιοχή της ουράς, αλλά σιγά σιγά όλο το φτέρωμα σκουραίνει.

Κάτι που συνήθως ξεχωρίζει από άλλους αετούς είναι το γεγονός ότι αυτό Έχει και φτερά στα πόδια, κάτι που δεν συμβαίνει με τον ίδιο τρόπο με τους άλλους. Έχει επίσης πολύ δυνατά και δυνατά νύχια, ικανά να πιάσουν το θήραμά του και να πετάξουν μαζί του, παρά το βάρος του, χωρίς να το αφήσουν να ξεφύγει. Μαζί με το ράμφος του, κυρτό και μυτερό, για να πληγώσει την «τροφή» του και έτσι να τραφεί με αυτό, γίνεται ένα ζώο που πρέπει να το σεβόμαστε.

Οικότοπος

Ο χρυσαετός είναι α ζώο που διανέμεται στο βόρειο τμήμα του πλανήτη, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, την Ασία και επίσης σε ορισμένες περιοχές της Βόρειας Αμερικής και ακόμη και της Αφρικής. Στην περίπτωση της Ισπανίας, ο χρυσαετός βρίσκεται στα χερσονήσια ορεινά συστήματα. Υπολογίζεται ότι στη χώρα μας υπάρχουν μεταξύ 1500 και 1800 αναπαραγωγικά ζεύγη χρυσαετών, μια καλή αναλογία αν σκεφτεί κανείς ότι στην Ευρώπη υπάρχουν μόνο μεταξύ 6000 και 12000 ζεύγη.

Μόλις εγκατασταθούν σε ένα συγκεκριμένο μέρος, διστάζουν να το εγκαταλείψουν. Ως εκ τούτου, θεωρούνται καθιστικά πουλιά. Στην περίπτωση των νεαρών δειγμάτων, τείνουν να πετούν με λίγη περισσότερη ελευθερία, αλλά πάντα μένουν στις περιοχές που αναφέρθηκαν προηγουμένως.

Και είναι ότι ο χρυσαετός προσαρμόζεται σε οποιοδήποτε περιβάλλον μπορεί να ζήσει, ακόμα κι αν υπάρχουν προβλήματα σίτισης και πρέπει να φάει πτώματα. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που δεν έχει ακόμη εξαφανιστεί. Μπορείτε να τα βρείτε σε περιοχές με κωνοφόρα δάση, λιβάδια, στέπες, αλσύλλια κ.λπ. Του αρέσει να εγκαθιστά το σπίτι του σε αραιοκατοικημένες περιοχές, ακόμα και ερημικές, αναζητώντας έτσι την ηρεμία και την προστασία ταυτόχρονα. Ωστόσο, δεν θα το βρείτε σε πάνω από 3700 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Τύποι χρυσαετού

Ο χρυσαετός, λόγω του ότι υπάρχει σε αρκετές χώρες, έχει αρκετά υποείδη που διαφέρουν ως προς τη σωματική τους διάπλαση, ή ακόμα και στη συμπεριφορά τους. Αυτή τη στιγμή, είναι γνωστό ότι υπάρχουν έξι διαφορετικά, Ποια είναι τα ακόλουθα:

• Aquila chrysaetos homeyeri. Είναι αυτό που υπάρχει στην Ισπανία και υπάρχουν και δείγματα στη βόρεια Αφρική.
• Aquila chrysaetos chrysaetos. Βρίσκεται στην Ευρώπη και τη Ρωσία.
• Aquila chrysaetos daphanea. Βρίσκεται στην κεντρική Ασία.
• Aquila chrysaetos japonica. Είναι το υποείδος που μπορείτε να βρείτε στην Κορέα και την Ιαπωνία.
• Aquila chrysaetos kamtschatica. Ιθαγενής μόνο στη Σιβηρία.
• Aquila chrysaetos canadensis. Γνωστό κυρίως στη Βόρεια Αμερική στη χερσόνησο Baja California και στην έρημο Sonoran.
• Aquila chrysaetos simurgh. Αυτό το υποείδος είναι εξαφανισμένο και ανήκε στο νησί της Κρήτης. Λέγεται ότι ήταν ένα μυθολογικό πουλί τόσο μεγάλο και ισχυρό που ήταν ικανό να πετάει με έναν ελέφαντα στα νύχια του.

Χρυσαετός που ταΐζει

Ο χρυσαετός δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι πτηνό «συβαρίτη», αφού η διατροφή του δεν περιλαμβάνει μεγάλες λιχουδιές. Ούτε το πειράζει να τρώει πτώματα ή χαλασμένο φαγητό, αφού έχει προσαρμοστεί στο να τρώει ό,τι βρίσκει, είτε άλλα ζώα είτε οτιδήποτε υπάρχει στο δρόμο.

Είναι ένα από τα λίγα που κυνηγάει στον αέρα, άλλα πουλιά και ζώα στο έδαφος. Για να γίνει αυτό, συνήθως πέφτει κατακόρυφα, απλώνοντας τα πόδια του την τελευταία στιγμή για να πιάσει το θήραμά του με τα νύχια του. Και τι είναι αυτά? Λοιπόν, μιλάμε για ποντίκια, κουνέλια, αλεπούδες, φίδια, λαγούς, μαρμότες... αλλά και ελάφια, αγριογούρουνα, κατσίκες... Παρά το γεγονός ότι μπορεί να ζυγίζουν περισσότερο, είναι αρκετά ικανό να πολεμήσει ακόμα και να πετάξει. με αυτό το επιπλέον.

Η αναπαραγωγή

Ο χρυσαετός αναπαράγεται συνήθως μια φορά το χρόνο. Η περίοδος που επιλέγεται είναι συνήθως από τα τέλη Ιανουαρίου έως τις αρχές Απριλίου. Ξεκινά με μια «γαμήλια στάση», δηλαδή τη στιγμή που τα αρσενικά «παλεύουν» για τα θηλυκά. επιδιώκοντας να τραβήξει την προσοχή ενός από αυτούς προκειμένου να πραγματοποιήσει το ζευγάρωμα. Εάν είναι επιτυχής, και αυτό συμβεί, η ωοτοκία των αυγών δεν είναι συνήθως άμεση, αλλά γίνεται στα τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου. Εν τω μεταξύ, και τα δύο δείγματα θα φροντίσουν να φτιάξουν τη φωλιά, φτιαγμένη με βότανα, κλαδιά και ό,τι βρουν. Το εντοπίζουν κυρίως στα δέντρα, αν και δεν έχουν προτίμηση για συγκεκριμένο είδος.

Ο χρυσαετός γεννά μόνο ένα έως τρία αυγά. Αυτά είναι μικρού-μεσαίου μεγέθους και θαμπό λευκό χρώμα με μερικές καφέ κηλίδες. Κατά τη διάρκεια 41-45 ημερών το θηλυκό, και μόνο αυτό, θα επωάσει τα αυγά στη φωλιά. Μόλις γεννηθούν, είναι οι δύο γονείς που φροντίζουν τα μικρά, αν και το θηλυκό συνήθως είναι πάντα σε εγρήγορση μαζί τους. Το κάνουν μόνο για 30 μέρες, από τις επόμενες αφήνουν τα μικρά να τραφούν μόνοι τους, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι φεύγουν από τη φωλιά, αλλά μάλλον περνούν περίπου τρεις μήνες με τους γονείς τους πριν χωρίσουν από αυτά.

Αν θέλετε να μάθετε τα πάντα για αυτό το υπέροχο ζώο, μη διστάσετε να επισκεφτείτε αυτό το τμήμα.